تولید علوفه به روش هیدروپونیک
کسب و کار تولید علوفه به روش هیدروپونیک، یکی از کسب و کارهای بخش کشاورزی است که دارای بازار خوب و پر رونقی است؛ اما نکته ای که عمدتاً در رابطه با این نوع کشت یعنی کشت هیدروپونیک علوفه مطرح می شود، مقرون به صرفه نبودن آن به لحاظ اقتصادی است.
کشور ما کشوری خشک و نیمه خشک بوده که باید در این فضا قدر آب را دانست. در این کشور کشاورزی سنتی دیگر پاسخگو نبوده و بسیاری از رودخانهها و چشمهها در حال خشک شدن است و سطح آبهای زیرزمینی نیز با افت زیادی همراه بوده است.
در حال حاضر چاههایی که در دشت مشهد حفر میشود، بیش از ۲۰۰ متر عمق دارد؛ این به معنای آن است که آبی باقی نمانده و اگر این روند ادامه یابد، شاید شهرهای بزرگی مانند مشهد دچار بحران آبی شود و باید برای این آینده چارهای اندیشید. در این شرایط کشاورزی سنتی نباید و نمیتواند ادامه پیدا کند.
چاههایی که در گذشته در مشهد حفر میشد و به آب میرسید، ۵۰ تا ۷۰ متر بود، اما امروز این چاهها عمیقتر میشود و از سوی دیگر کیفیت آب نیز در حال کاهش است. هر چقدر آب بیشتری از چاهها برداشت شود، املاح آبهای زیرین بیشتر خواهد بود و اصطلاحا EC آن افزایش خواهد داشت. ما دو بحران کمیت و کیفیت رو به رو هستیم. همچنین به جهت اینکه کشتهای آبی انجام دادهایم، املاح آب در خاک تهنشین شده و خاکها نیز شور شده است. بسیاری از این خاکها قابلیت زراعی خود را نداشته و کاهش بارندگیها نیز مزید بر علت شده و راندمان تولید را کاهش داده است.
بشر در این مدت بیکار ننشسته و کشت هیدروپونیک چیزی نیست که کم سابقه باشد و سوابق آن به سال ۱۹۲۰ باز می گردد. در آن سالها به جهت برخی محدودیتها این تکنیک پیشرفت زیادی نکرد. از سال ۱۹۹۰ محققان تمرکز زیادی بر این روش انجام دادند و کشت هیدروپونیک طی یک دهه پیشرفتهای زیادی داشته است.
یکی از تحولاتی که موجب افزایش اقبال به توسعه این کشت شد، توسعه صنایع و محصولات پلاستیکی بوده است. در گذشته از محصولات فلزی برای این منظور استفاده میشد که هزینه تولید در آن را بسیار بالا میبرد اما از زمانی که تولید محصولات پلاستیکی افزایش یافت و قیمت آن نیز رو به کاهش نهاد، این نوع کشت مقرون به صرفه تر شد و این موجب شد این روش کاملا صرفه اقتصادی داشته باشد.
در مجموع این شیوه در مقایسه با شیوههای دیگر به جهت راندمان، چه در تغذیه، چه در کنترل آفت و بیماری و چه در مصرف عناصر غذایی و کودهای شیمیایی، به جهت مدیریت بهتر میتواند شرایط رشدی مناسب تری را برای گیاه فراهم نماید.
گیاهانی که در خاک کشت میشوند، میتواند انواع و اقسام تنشها مانند شوری، خشکی و… را داشته باشد که این مسائل بر کیفیت آن اثرگذار است. در حقیقت خاک خیلی تحت کنترل نیست ولی در این روش خاک بیشتر تحت کنترل است.
افراد بدون تخصص اگر سراغ این روش بروند، ممکن است کمی سرخورده شوند ولی افرادی که با اطلاعات کافی از این روش استفاده میکنند، قطعا تولید با این روش بسته به تخصص آنها بهتر و با کیفیتتر خواهد بود. علاوه بر این محصولاتی هم که از این روش به دست میآید، اگر تغذیه فیزولوژی در آن به خوبی رعایت شود، کیفیت و ارزش غذایی آن میتواند بهتر از روشهایی باشد که از خاک معمولی استفاده میشود.
توسعه استفاده از کشت هیدروپونیک در کشورهای جهان
براساس آمار ۹۵ درصد صیفی جات کشورهای امریکای شمالی در گلخانه و با این روش تولید می شود. در گلخانه می توان محصولات را هم در خاک و یا به صورت هیدروپونیک کشت داد. میتوان گفت در بسیاری از کشورهایی که در حال ساخت هکتاری گلخانهها مانند ترکمنستان هستند و با سرعت آن را دنبال میکنند، تا ۹۵ درصد موارد از این شیوه استفاده میکنند. البته این کشت این قابلیت را نیز دارد که در فضای باز نیز به کار رود، اما محدودیتهایی نیز دارد.
کاهو، توت فرنگی، هندوانه، خیار، گوجه فرنگی و… از محصولاتی است که میتوان با استفاده از این روش آن را تولید کرد. تقریبا کشت همه این موارد امکان پذیر است اما محدودیتهایی در این زمینه وجود دارد؛ به عنوان نمونه یکی از محدودیتها این است که محصول برای کشت گلخانهای اصلاح شده باشد. مثلا بادمجان به صورت گلخانهای تولید میشود ولی از مواردی است که در مورد اصلاح آن در کشورهای خارجی کار میشود. در واقع میتوان گفت تمام محصولات این قابلیت را دارد که به روش هیدروپونیک کشت شود. حتی سیب زمینی نیز میتواند با استفاده از این روش کشت گردد.
به عنوان نمونه در برخی گلخانهها با استفاده از این روش در سال ۷۵۰ تن در هر هکتار گوجه فرنگی تولید میشود در صورتی که کشاورز ما با روش سنتی و مصرف آب بالا و کیفیت پایین و مشکلات بسیار شاید ۲۰ تن تولید گوجه فرنگی در همین مدت داشته باشد.
روش هیدروپونیک ۷۰ تا ۸۰ درصد نسبت به تولید صرفه جویی در مصرف آب دارد
بسته به نوع سیستمی که گلخانه دار از آن استفاده میکند، این امر متغیر است و باز هم نسبت به روش سنتی بسیار کاهش مصرف آب را به دنبال خواهد داشت. ما باید مصرف آب را به ازای محصولی که در واحد تولید می شود، مقایسه کنیم. این شرایط در مناطق مختلف تاثیر متفاوتی دارد. به طور کلی میتوان گفت میزان مصرف آب در این روش ۷۰ تا ۸۰ درصد نسبت به تولید میتوان صرفه جویی در مصرف آب داشت.
در کشت گلخانهای ممکن است برداشت محصول تا یک سال به صورت ممتد ادامه پیدا کند. در شرایط سنتی شاید بوته یک گیاه ۴۰ تا ۵۰ سانت بیشتر ارتفاع نداشته باشد اما به عنوان مثال در این شرایط ممکن است بوته گوجه فرنگی ۷ تا ۱۰ متر، بسته به نوع مدیریت، رشد داشته باشد.
کاهش مصرف سموم با استفاده از روش هیدروپونیک
یکی از معضلات کشتهای در فضای باز این است که حتما باید در آن پایش در نظر گرفته شود. این امر از دو جهت اهمیت دارد؛ یکی از جهت تغذیه بوده و دیگری هم بیماریهای خاکی است. در گلخانهها نیز این مساله وجود دارد؛ یکی از مصارف بالای سمی که در گلخانه ها وجود دارد، مربوط به ضدعفونی کردن بستر خاک است. در این شیوه چون بستر کشت مدام در حال تعویض و حجم آن هم پایین است، سم استفاده شده در آن خیلی محدودتر است و این قابلیت موجب می شود که مصرف سموم نیز کاهش یابد.
هزینه تعویض خاک نیز واقعا سرسام آور است. در این شیوه به تعویض خاک احتیاجی نیست و سطح آفت و بیماری های خاک زی در آن بسیار محدود است.
یکی از نکاتی که بر تغذیه سالم گیاه اثرگذار است، این است که اگر یک سری مواد و عناصر به حد کافی در گیاه وجود داشته باشد، گیاه کمتر دچار بیماری های گیاهی می شود. بنابراین اگر تغذیه خوبی برای گیاه وجود داشته باشد، مصرف سموم نیز کاهش خواهد یافت.
روش هیدروپونیک بهبود روش کشت و کار است. همین شیوه مبتنی بر دو بخش سیستم باز و بسته است. در سیستم بسته به هیچ عنوان آب از سیستم خارج نمی شود و موجب کاهش آب می گردد. در حال حاضر هر کس که سراغ استفاده از گلخانه می رود، داخل خاک کشت نمی کند. این امر حتی در کشور ما نیز صادق است.
بایستی قبول کنیم محیط گلخانه مرطوب تر بوده و این امر موجب بزگتر شدن سلول ها شده و موجب می گردد شیره سلولی محصولات کمتر باشد. به همین جهت کیفیت محصولات گلخانه ای از لحاظ طعم و مزه متفاوت باشد. اگر بتوان شرایط محیطی را مدیریت کرد، این مساله را نیز می توان حل نمود. اگر بتوان این مدیریت صحیح را اعمال کرد، آن محصول بازار را تحت تاثیر قرار می دهد.
در سال ۷۰ به تازگی استفاده از گلخانه در کشور آغاز شده بود. شاید بتوان گفت در ۱۰ سال اخیر کشت هیدروپونیک نیز در استان رواج یافته است. در این مدت قطعا حمایت های دولتی از توسعه این روش ها وجود داشته است. در ابتدا برخی افراد با هزینه های شخصی این فعالیت ها را دنبال می کردند اما بعدا پرداخت وام و تسهیلات برای توسعه این اقدامات نیز مطرح شد. در واقع یکی از مشوق هایی که موجب توسعه صنعت گلخانه ای شد، همین امر بود. افراد زیادی در این زمینه سرمایه گذاری کردند و برخی متضرر و برخی هم به خوبی پیش رفتند. البته باید توجه داشت قیمت محصولات کشاورزی در کشور ما به دلیل نبود برنامه ریزی های مناسب بسیار پایین است.
ایران پیشتاز تکنولوژی کشت گلخانهای در میان کشورهای منطقه
ما از کشورهای آسیای میانه در این زمینه جلوتر هستیم چون این کشورها به جهت بحث های مرتبط با استقلال و استقرار، تازه کار را آغاز کرده اند. همچنین این کشورها از مشاوران خارجی مانند ایرانی ها استفاده میکنند. در حقیقت کشور ما به لحاظ تکنولوژیکی جلوتر است اما به لحاظ سرمایه گذاری و سرعت پیشرفت، این کشورها به نظر جلوتر هستند و طی ۴ تا ۵ سال آینده این کشورها از ما پیشی می گیرند. اگر این کار آغاز شود، این صنعت هم اشتغال زا بوده و هم می تواند بخش زیادی از نیازهای غذایی کشور را پاسخ دهد.
انشقاق جدیدی که امروز از هیدروپونیک جدا شده، سیستم city farming یا vertical culture که همان کشت عمودی در محیط سربسته است که پایه کار در آن همین روش هیدروپونیک است. این روش به صورت آزمایشی در مناطقی که انبارهای متروکه وجود دارد، در حال اجراست. علت بروز این اتفاق توسعه لامپ های LED است. در واقع به جهت اینکه این لامپ ها از راندمان تولید نور بالاتری برخوردار بوده، مصرف برق کمتر دارند و نور خنک تری دارند، در سیستم های بسته استفاده می شود و می توان طی ۱۲ ماه سال تولید را داشت.
حتی گلخانه ها تحت تاثیر فصول قرار می گیرند اما در این روش گلخانه به هیچ عنوان تحت تاثیر فصول نخواهد بود. در حال حاضر بسیاری از محصولات مانند کاهو و سبزیجات به همین شیوه در حال تولید است که پایه آن، همین کتاب است. مصرف آب در این سیستم یک درصد شرایط معمولی است. در واقع اگر در شرایط معمولی بتوان یک هکتار تولید داشت، در این روش می توان تا ۱۰۰ هکتار تولید محصول نمود.
این انشقاق ها در حال رخ دادن است و شیوه ها به سمتی می رود که مصرف آب را فوق العاده کاهش دهد. نسل بعدی تولید به این سمت پیش خواهد رفت.
در حوزه زعفران دو مساله وجود دارد؛ یک مساله مربوط به مصرف سالانه زعفران است. اگر با این روش بتوان تولید ۳۰۰ تن کنونی را به ۱۵۰۰ تن رساند، قطعا قیمت به یک پنجم کاهش می یابد. مگر اینکه بازارهای موازی ایجاد شود و تحقیق و توسعه صورت گیرد و محصولات ثانویه از زعفران گرفته شود. در حقیقت این مسایل با یکدیگر باید اتفاق افتد و به یک باره نمی توان تولید محصول را افزایش داد.
جنبه دیگر نیز مساله اکولوژیکی است. به عنوان نمونه برخی کشاورزان با تولید این محصولات معیشت خود را تامین می کنند و نمیتوان این مساله را فی البداهه دنبال کرد و بایستی کاری تدریجی در این خصوص انجام داد. با این حال این امر شدنی است و ظرفیت اکولوژیکی آن وجود دارد. این روش به عنوان یک تکنیک برای گلهای زینتی نیز بکار می رود. هم اکنون در تولید گلهای شاخه بریده در کشور از روش هیدروپونیک استفاده میشود.
این مساله در کشورهای خارجی رواج زیادی داشته است. در کشور ما این امر به صورت یک صنعت درآمده است اما در آن کشورها بسته ای از تجهیزات مرتبط با این روش تهیه کرده اند که افراد بتوانند در خانه خویش برخی محصولات را تولید کنند. این امر می تواند به صورت سرگرمی خانوادگی مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان نمونه گل فروشان می توانند بسته فعالیت هیدروپونیک را در اختیار داشته باشند. قشر زیادی از جامعه می تواند درگیر این وضعیت شوند و بالاترین سطح اشتغال را میتوان در گلخانه ایجاد کرد.
در هر هزار متر ۱٫۳ تا ۱٫۵ کارگر می تواند مشغول به کار شود. در واقع یک گلخانه یک هکتاری می تواند حداقل ۱۵ نفر را به صورت مستقیم را درگیر اشتغال کند.
در چند سطح تفاوت بین کشاورزان ما با کشاورزان کشورهای توسعه یافته احساس می شود. یک مورد این است که کشاورزان کشورهای توسعه یافته از نکات علمی واقعا استفاده می کنند و کشاورز فارغ التحصیل رشته کشاورزی بوده و تحصیلات بالایی دارد. این افراد ارتباطات زیادی با دانشگاه داشته و مسایل علمی را به راحتی متوجه می شوند. نکته دیگر این است که این افراد واقعا درگیر کار کشاورزی هستند و کار میکنند و پشت میز نیستند.
همچنین اراضی کشاورزی در این کشورها یکپارچه است؛ مثلا ۲۰۰ تا ۵۰۰ هکتار زمین کشاورزی در اختیار یک خانواده بوده و به روش کاملا صنعتی فعالیت دارند. از تکنولوژی نهایت استفاده را دارند و به لحاظ برخورداری از نهاده های باکیفیت و دارای قیمت مناسب، وضعیت بسیار مطلوبی وجود دارد. در کشور ما در این زمینه واسطه ها حضور داشته و برخی کار تقلبی کرده و برندها را جا به جا میکنند. این مسایل به کشاورز صدمه می زند. به طور کلی استفاده از تکنولوژی، افزایش سطح زیر کشت و ارتباط گسترده از مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی رمز موفقیت آن هاست.
در کشورهای خارجی بسته های کوچکی از محصولات وجود دارد. این مجموعه ای است که دست به دست هم میدهد و کشاورز در این کشورها وضعیت خوبی نسبت به کشاورزان ما دارند.
کشت هیدروپونیک موجب شکل گیری ابداعات نوین در کشاورزی میشود
در شیوه هیدروپونیک خلاقیت و ابتکار عمل بسیار اتفاق می افتد. اگر به اصول این کشت تسلط وجود داشته باشد، می توان شیوه های جدیدی ابداع کرد که میتواند موجب افزایش تولید شود. در این کشت گیاه کاملا در اختیار تولیدکننده است و میتوان آن را مدیریت کرد. در واقع در این شیوه اقداماتی را میتوان انجام داد که در کشت خاکی نمی توان آن را صورت داد.
تولید علوفه به روش هیدروپونیک
کسب و کار تولید علوفه به روش هیدروپونیک، یکی از کسب و کارهای بخش کشاورزی است که دارای بازار خوب و پر رونقی است؛ اما نکته ای که عمدتاً در رابطه با این نوع کشت یعنی کشت هیدروپونیک علوفه مطرح می شود، مقرون به صرفه نبودن آن به لحاظ اقتصادی است.
هر چند علوفه ای که به صورت هیدروپونیک تولید می شود دارای رطوبت بسیار بالایی است و یا باید حداکثر ظرف دو روز مصرف شود اما مزایای مهمی دارد که نمی توان به راحتی از کنار آنها گذشت مثلا صرفه جویی در مصرف آب و نیاز به آب کم برای کشت، کاهش مصرف سموم و آفت کش های مختلف و در نتیجه داشتن دامی سالم تر. همچنین هزینه های کمتر و پایین تر که موجب داشتن سود بیشتر می شود به عنوان مثال با تولید علوفه به این روش می توان در یک فضای ۳۶ متر مربعی بیش از یک تن علوفه تازه تولید کرد و این یعنی افزایش بهره وری و سودآوری.
اندازه بازار جهانی سیستم های هیدروپونیک بر اساس سایت marketsandmarkets در سال ۲۰۲۰ در حدود ۹٫۵ میلیارد دلار برآورد شده است که این مقدار در سال ۲۰۲۶ طبق برآورد های انجام شده به ۱۷٫۹ میلیارد دلار خواهد رسید. با توجه به افزایش روزافزون جمعیت جهان و فشار حداکثری به بخش کشاورزی، دیگر افزایش سطح زیر کشت پاسخگوی این نیاز جهانی نخواهد بود و این موضوع سبب شده است که رویکرد افزایش تراکم کشت و تولیدات هیدروپونیک به شدت در حال گسترش باشد.
قابل ذکر است که سرمایه مورد نیاز برای شروع این کسب و کار با فرض ساخت یک گلخانه ۵۰ متری در حدود ۴۴ میلیون تومان برآورد شده است که سرمایه اندکی برای شروع محسوب می شود. این کسب و کار بازار فروش خوبی نیز دارد و فروش محصول تولید شده به راحتی انجام می شود.